“…Κατά τα τέλη του Μαρτίου πήρα την απόφαση να φύγω. Μέσα σε λίγες μέρες πούλησα τα πάντα με ζημιά. Και, καθώς η σκλήρυνση και ο πόνος δεν μου επέτρεπαν ν’ ανέβω σε μουλάρι ή σε γκαμήλα, είπα να μου φτιάξουν ένα φορείο καλυμμένο με μια τέντα, με το οποίο δεκάξι άντρες με μεταφέρανε στη Zeilah σε δεκαπέντε μέρες…