Την “αυτοβιογραφία” του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα…) συνθέτει ο Γ. Βιζυηνός, επιχειρώντας να εισδύσει στα άδυτα της ψυχικής τοπογραφίας, να αναδείξει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συνείδησης-μια “πνοή ιδιοφυϊα” διαπερνά το έργο του, το σύντομο και τόσο προκλητικά αγνοημένο από τους συγκαιρινούς του, που η τραγική μοίρα δεν άφησε να ολοκληρωθεί…