Στις 10 Ιουνίου του 1943, η Εκτελεστική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) διαλύθηκε. Αυτή η εκπληκτική πράξη ήταν μια αποφασιστική στιγμή στη μακρόχρονη κρίση που είχε αρχίσει από τα πρώτα χρόνια της Διεθνούς. Η ανάλυση του Φερνάντο Κλαουντίν αρχίζει με την κρατική λογική που οδήγησε τον Στάλιν στην αντιχιτλερική συνθήκη μετά το θάνατο της Κομιντέρν. Η αποτυχία των ηγετών του ΚΚ στη Γαλλία, η προδοσία της ισπανικής επανάστασης, η ανικανότητα να προσφερθεί υποστήριξη στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των αποικιών, όλα φαίνονται σύμφωνα με τη σοβιετική «μη παρέμβαση» –την εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και την εξωτερική πολιτική που διευκόλυνε τη διατήρηση του καπιταλισμού.