Την ημέρα που έκλεισε τα είκοσι πέντε, ο Μπαλτίς Ζαμίνσκι ορκίστηκε πως θα έσπαγε την προαιώνια οικογενειακή παράδοση: δεν θα ξανάβαζε στο στόμα του παιδί. Γιατί ο Μπαλτίς, αυτός ο υπέροχος, καλλιεργημένος και γοητευτικός νεαρός ήταν ένας δράκος που τρελαινόταν για τρυφερή, παιδική σάρκα. Όμως κάτι τέτοια συνήθως δεν κόβονται εύκολα. Ο δράκος μας θα προστρέξει σε κάθε λογής θεραπευτές δίχως κανένα αποτέλεσμα. Τελευταία του ελπίδα η οργάνωση των Ανώνυμων Δράκων. Άραγε εκεί θα μπορέσει να αποτοξινωθεί από τη δρακοσύνη