Με το διήγημα Στο Χριστό στο Κάστρο ο συγγραφέας συνεχίζει την προσπάθειά του να χωνέψει τα ηθογραφικά στοιχεία σ’ ένα σύνολο ζωής κι απ’ το ζύμωμά τους να πλάσει ολότελα δικό του κόσμο, που να φαντάζει στα μάτια μας σαν αυτόνομη ύπαρξη, η ηθογραφία του δηλαδή μετατοπίζεται απ’ το κέντρο της δημιουργίας του και γίνεται ένα μέσο της τέχνης του για την έκφραση βαθύτερης ζωής…