Κι αυτές τις σημειώσεις που αρχίζω τώρα, εδώ (αυτό το κείμενο, το γραπτό, το βιβλίο τελοσπάντων)-πάνω από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά απ’ το καλοκαίρι εκείνο του 1974, τώρα που έχω πια περάσει τα τριάντα και η ζωή μου είναι διαλυμένη ξανά, σχεδόν ερείπιο, κομμένη και πάλι στα δυο και πρέπει απ’ την αρχή ν’ αγωνιστώ, μήπως και την ξανακολλήσω-ένα είδος “άφεσης αμαρτιών” ζητάω με το κείμενό μου αυτό…