Να τη η πινακίδα, δεν την έχασα όπως φοβόμουνα, τόσα χρόνια είχα να έρθω. Αφήνω την Εθνική και με παίρνει η μυρωδιά απ’ το βρεγμένο χώμα, όλα γυρνάνε στο νερό, κι οι δρόμοι κι οι μνήμες τους. Μπαίνω με μικρή ταχύτητα στο χωριό. Έχει δυναμώσει η βροχή κι είναι λίγοι οι άνθρωποι στο δρόμο. Πάω αργά γιατί ξέρω πώς γίνεται, θα γυρίσουν, θα με κοιτάξουν, “Ποια είναι τούτη δω Η κόρη του γιατρού” και μετά θα πάνε στην άκρη… Ένα κορίτσι – η Ματούλα, 20 χρόνων, που τη βάραινε ένα έγκλημα. Ένα βιβλίο – η Αντιγόνη γράφει ένα βιβλίο για να τη δικαιώσει, μη μείνει αδικημένη η Ματούλα. Ένα κλειστό δωμάτιο – σαν το βιβλίο της Αντιγόνης, που εκείνη θα πρέπει να τ’ ανοίξει και να αντέξει αυτό που θα δει μέσα. Κι ένα ταξίδι – που αρχίζει και τελειώνει στη θάλασσα. Σαν όλα τα ταξίδια…